اصن یه دنیای دیگه‌س نوشتن، هر چقد که می‌خوای خیال بباف و پرواز کن، کسی هم جلودارت نیس.

خیلی وختا که دوره و زمونه لت و پارمون می‌کنه کِز می‌کنیم یه گوشه و توو آرزوهامون چرخ می‌خوریم، ما با خیالمون بزرگ می‌شیم و قد می‌کشیم.

راسّیاتش نوشتنم کار هر کسی نیس، آدمِ خودشو می‌طلبه. یکی که حق مطلبُ ادا کنه.